Hoogtepunten van het Dermatology Journal｜JEADV februari 2025-nummer
2025-06-06 17:02Overzicht
In dit nummer vindt u de nieuwste publicaties van deEditie van februari 2025 van deTijdschrift van de Europese Academie voor Dermatologie en Venereologie(JEADV).
Literatuur hoogtepunten | Inhoudsopgave
Ziektelast, behandeling en onvervulde therapeutische behoeften bij bulleus pemfigoïd
DOI:10.1111/jdv.20313Cutane en systemische ontsteking voor en na een topische behandeling van het hele lichaam met 0,1% betamethason of 0,1% tacrolimus bij volwassen patiënten met atopische dermatitis: een gerandomiseerde gecontroleerde studie
DOI:10.1111/jdv.20258Glucocorticoïde-geïnduceerde myopathie bij auto-immuun blaarziekten: bevindingen uit een internationale studie
DOI:10.1111/jdv.20149Topische crisaborole voor dupilumab-geassocieerde gezichtsdermatitis bij patiënten met atopische dermatitis: een open-label casusreeks
DOI:10.1111/jdv.20281Internationale consensus over het gebruik van methotrexaat bij atopische dermatitis: een online Delphi-studie
DOI:10.1111/jdv.20271Precieze diagnose in de pediatrische dermatologie: optimalisatie van de behandeling van tinea capitis door middel van schimmel-PCR-testen
DOI:10.1111/jdv.20147Buffelpokken: een opkomende dermatologische ziekte bij de mens
DOI:10.1111/jdv.19767Mohs micrografische chirurgie voor invasief melanoom: een systematische review en meta-analyse
DOI:10.1111/jdv.20138“Barbie drugs”: social media marketing en bewustwording van melanotan
DOI:10.1111/jdv.20144Definitie en klinische relevantie van multidrug biologische resistentie bij psoriasis
DOI:10.1111/jdv.20133Cutaan T-cellymfoom en dupilumab: een retrospectieve, gematchte cohortstudie naar klinische kenmerken en behandelresultaten
DOI:10.1111/jdv.20141Orale monotherapie met tofacitinib, baricitinib of upadacitinib voor steroïdresistente vitiligo: een prospectieve casusreeks
DOI:10.1111/jdv.20109Immunogeniciteit van het hepatitis B-vaccin en behandeltype bij psoriasispatiënten: een retrospectieve cohortstudie
DOI:10.1111/jdv.20135Positieve resultaten van de patchtest bij patiënten met centrale centrifugale cicatriciale alopecia die biopsie hebben ondergaan
DOI:10.1111/jdv.20158Upadacitinib voor therapieresistente psoriatische artritis
DOI:10.1111/jdv.20182Dermoscopische kenmerken van 35 pediatrische pilomatricomen: een retrospectieve beschrijvende studie
DOI:10.1111/jdv.20183Schakelstrategieën tussen IL-23- en IL-17A-remmers bij psoriasis: inter-klasse switch beter dan intra-klasse switch
DOI:10.1111/jdv.20192Intratumorale Daromun voor niet-melanoom huidkanker: voorlopige resultaten van een niet-gerandomiseerde gecontroleerde fase II-studie
DOI:10.1111/jdv.20163Dermoscopie-imitators: gezichtsmycosis fungoides versus gepigmenteerde actinische keratose en gepigmenteerde lichen planus
DOI:10.1111/jdv.20185Analyse van disproportionaliteit van semaglutide- en tirzepatide-geassocieerde alopecia: een onderzoek gebaseerd op het Adverse Event Reporting System van de FDA (2022–2023)
DOI:10.1111/jdv.20197Rekrutering van basofielen en eosinofielen in laesies en hun verband met auto-immuun chronische spontane urticaria met basopenie
DOI:10.1111/jdv.20204Arthropathie-gerelateerde bijwerkingen van dupilumab: een systematische review
DOI:10.1111/jdv.20221Multicenter cohortonderzoek naar het verband tussen atopische dermatitis en cutaan T-cellymfoom
DOI:10.1111/jdv.20243Werkzaamheid en verdraagzaamheid van dupilumab bij obese patiënten met matige tot ernstige atopische dermatitis
DOI:10.1111/jdv.20264Strategieën om de kwaliteit van leven van patiënten met cutaan lymfoom te verbeteren
DOI:10.1111/jdv.20207
Uitgelichte artikelen | Samenvattingen
1. Ziektelast, behandeling en onvervulde behoeften bij bulleuze pemfigoïd [1]
Bulleus pemfigoïd (BP) is een auto-immuunziekte die vooral ouderen treft. De ziekte wordt gekenmerkt door gespannen blaasjes en intense jeuk, wat de kwaliteit van leven ernstig aantast. De laatste jaren neemt de incidentie van BP toe, met name bij mensen ouder dan 80 jaar. De ziekte gaat vaak gepaard met neurologische aandoeningen, diabetes en chronische nierziekte.
De huidige diagnose is gebaseerd op klinische manifestaties en immunologische testen (bijv. anti-BP180-antilichamen). De behandeling concentreert zich doorgaans op corticosteroïden; de bijwerkingen en het risico op recidief beperken echter de werkzaamheid. Bijzondere voorzichtigheid is geboden bij oudere patiënten vanwege polyfarmacie en infectierisico's die verband houden met immunosuppressie. Biologics zoals dupilumab hebben therapeutische beloftes getoond bij BP, maar verder onderzoek is nodig om de veiligheid en effectiviteit op lange termijn te bevestigen.
Figuur 1. Stapsgewijs behandelingsalgoritme voor BP
2. Cutane en systemische ontstekingsveranderingen bij volwassenen met atopische dermatitis behandeld met 0,1% betamethason of 0,1% tacrolimus: een gerandomiseerde gecontroleerde studie [2]
Objectief:Vergelijking van de effecten van toediening van 0,1% betamethason en 0,1% tacrolimus op het hele lichaam op de huidbarrièrefunctie en ontstekingsbiomarkers bij volwassenen met matige tot ernstige atopische dermatitis (AD).
Methoden:In totaal werden 36 AD-patiënten geïncludeerd en kregen gedurende twee weken ofwel eenmaal daags 0,1% betamethasonzalf ofwel tweemaal daags 0,1% tacrolimuszalf, gevolgd door vier weken onderhoudstherapie. De ernst van de ziekte werd beoordeeld met behulp van EASI-scores. De natuurlijke vochtinbrengende factor (NMF), cytokineniveaus in de huid en het bloed, en de fenotypische/activeringsstatus van perifere T-cellen werden geëvalueerd.
Resultaten en conclusie:Beide behandelingen verminderden de ernst van de ziekte van Alzheimer en de ontstekingsbiomarkers significant. Betamethason was effectiever in het verminderen van zowel cutane als systemische ontstekingen, met een significante verlaging van de niveaus van IL-8, MMP-9 en andere cytokinen. Tacrolimus daarentegen liet een superieure verbetering zien in de hydratatie van de huid (zoals aangegeven door de NMF-niveaus).
3. Glucocorticoïde-geïnduceerde myopathie bij auto-immuun bulleuze ziekten: een internationale studie [3]
Objectief:Om het risico van glucocorticoïd-geïnduceerde myopathie (GIM) te onderzoeken bij patiënten met auto-immuun bulleuze ziekten (AIBD's) die een glucocorticoïd (GC)-therapie ondergaan, en om incidentiecijfers, bijbehorende risicofactoren en de impact van cumulatieve dosering te analyseren.
Methoden:De studie omvatte 139 AIBD-patiënten die tussen 2019 en 2023 behandeld werden. De toxiciteit van de GC werd geëvalueerd met behulp van de Glucocorticoid Toxicity Index (GTI). Spierzwakte werd geregistreerd, samen met een ernstclassificatie. De effecten van de cumulatieve GC-dosis, gemiddelde dosis, behandelingsduur en demografische factoren op GIM werden beoordeeld.
Resultaten en conclusie:Spierzwakte in verschillende mate trad op bij 47,5% van de patiënten. GIM was positief gecorreleerd met de cumulatieve GC-dosis (Figuur 2), terwijl de gemiddelde dosis en duur niet significant geassocieerd waren. Leeftijd ≥ 50 jaar, mannelijk geslacht en obesitas (BMI >30 kg/m²) waren significante risicofactoren. Bij een cumulatieve GC-dosis lager dan 0,75 mg/kg/dag was de incidentie van zwakte laag. De studie adviseert om de blootstelling aan GC te minimaliseren en trainingsinterventies en alternatieve therapieën te onderzoeken om het risico op GIM te beperken.
Figuur 2. Kansverhouding van myopathieontwikkeling per cumulatieve GC-dosis
4. Topische crisaborole voor dupilumab-geassocieerde gezichtsdermatitis bij patiënten met atopische dermatitis: een open-label casusreeks [4]
Objectief:Om de effectiviteit van topische 2% crisaborolezalf bij dupilumab-geassocieerde gezichtsdermatitis (DFD) te evalueren en de rol ervan bij de behandeling van eczeemontstekingen in het gezicht en de baarmoederhals te onderzoeken.
Methoden:Acht AD-patiënten die DFD ontwikkelden tijdens de behandeling met dupilumab tussen januari 2020 en december 2023, werden opgenomen. Allen kregen gedurende vier weken tweemaal daags 2% crisaborole toegediend. Klinische symptomen, IGA-score, EASI-score en BSA (lichaamsoppervlak) werden geregistreerd. Behandelingsgerelateerde bijwerkingen werden ook beoordeeld.
Resultaten en conclusie:Alle patiënten ervoeren een significante verbetering van de symptomen van dermatitis in het gezicht en de hals na behandeling met crisaborole. De IGA- (p=0,008), EASI- (p=0,012) en BSA-scores (p=0,012) daalden aanzienlijk, met name met verbeteringen in erytheem, excoriatie en lichenificatie (Figuur 3). Slechts één patiënt meldde een licht branderig gevoel; er werden geen ernstige bijwerkingen waargenomen. De gemiddelde behandelingsduur was 13 weken. Gedeeltelijke terugval werd waargenomen rond 30 weken na stopzetting. De studie suggereert dat crisaborole effectief is bij het verlichten van DFD-gerelateerde ontstekingen, mogelijk door remming van de Th1/Th17-route, hoewel grotere studies nodig zijn om de werkzaamheid en veiligheid op lange termijn te valideren.
Figuur 3. Lesievergelijking voor en na crisaborole-behandeling